Przejdź do zawartości

Przeciwciała przeciwjądrowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przeciwciała przeciwjądrowe (ang. anti-nuclear antibodies, ANA) – przeciwciała skierowane przeciwko składnikom jądra komórkowego, takim jak DNA, histony, rybonukleoproteiny, RNA jąderkowe, białka niehistonowe i mają znaczenie diagnostyczne w rozpoznawaniu układowych chorób tkanki łącznej, takich jak toczeń rumieniowaty układowy, twardzina, zapalenie skórno-mięśniowe i inne.

Przeciwciała przeciwjądrowe mogą również występować w innych przypadkach, jednak według obecnego stanu wiedzy medycznej nie mają wtedy znaczenia diagnostycznego:

Samo stwierdzenie obecności ANA, bez obecności objawów klinicznych, również nie ma znaczenia diagnostycznego.

Miano badania ANA to stopień rozcieńczenia surowicy przy którym przeciwciała nie są już wykrywalne.

W razie stwierdzenia miana ANA rzędu 1:160 lub wyższego z objawami choroby tkanki łącznej, należy wykonać badania swoistości przeciwciał przeciwjądrowych i (w zależności od typu świecenia w badaniu IIF) oznaczyć, m.in.:

  • anty-dsDNA - przeciwciała przeciw dwuniciowemu DNA ((ang.) double-stranded DNA)
  • anty-ENA (skróty od Sm do La pochodzą od pierwszych liter nazwisk osób, u których wykryto je po raz pierwszy):
    • anty-Sm
    • anty-Jo-1
    • anty-Ro
    • anty-La
    • anty-ScL70 - przeciwciała przeciw topoizomerazie
    • anty-U1-RNP - przeciwciała przeciw rybonukleoproteinie U1

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]